De afgelopen week was het wederom groots in het nieuws: het leerkrachtentekort neemt steeds grotere en ernstigere vormen aan.
Hoe is dat op de Willibrord?
U heeft er misschien nog helemaal niet zoveel van gemerkt, een lerarentekort. En dat is maar goed ook! Toch besteden we er nu een nieuwsbericht aan...
Dit jaar hebben we geen kinderen naar huis hoeven sturen. Iedere groep was voorzien van een leerkracht en zelfs de andere, net zo belangrijke functies, zoals bijvoorbeeld onze onderwijsassistentes en pedagogisch medewerkers, hebben we steeds kunnen bemannen. Ziek en zeer hebben we steeds kunnen oplossen!
Deze week kreeg ik van meerdere ouders een groots compliment: ”Wat hebben jullie toch een mooi team!” Als ik dit hoor, en ik heb het dus meermaals mogen horen, ben ik echt ontzettend trots! Trots op onze medewerkers, waar we het team mee vormgeven, trots op ons, dat het ons is gelukt, en trots op onze ouders en kinderen, dat dit gezien en gewaardeerd wordt!
En toch... de nood is hoog. Voor het komend jaar ben ik blij dat we weer een top-team hebben staan. Alle vacatures zijn naar onze wens vervuld. We kunnen met een gerust hart starten!
Ik kan echter niet garanderen dat het ons weer een heel jaar, op deze manier, gaat lukken. Er zijn steeds minder invallers beschikbaar. Ziek en zeer, of andere redenen voor afwezigheid, kunnen we misschien niet meer altijd oplossen. het vraagt veel van de collega’s...
En op andere plekken in het land zijn teams die niet met zo’n gerust hart de vakantie in gaan... Die nog niet weten welke collega er volgend jaar in de groepen staan... Waar kinderen hun nieuwe juf of meester nog niet heeft gezien, of zelfs nog niet weet hoe hij/zij heet...
Ik ga trots de vakantie in, met mijn gedachten ook bij de anderen die nog niet zo de vakantie in gaan. Laten we hopen dat we het tij snel kunnen keren!
Bedankt ook voor uw steun!
